Kolor ludzkiej skóry uzależniony jest od obecności melaniny. Układ barwnikowy skóry tworzą melanocyty- komórki dendrytyczne (komórki prezentujące antygen) powstałe z neuroektodermy grzebienia nerwowego. Zasiedlają skórę (naskórek), przydatki skóry, błony śluzowe, srom, drogi moczowo- płuciowe, opony mózgowe, ucho wewnętrzne, naczyniówkę, jagodówkę lub tęczówkę gałki ocznej. Najliczniej umiejscowione są w skórze między keratynocytami warstwy podstawnej naskórka. Syntezują melaninę, a nie mając możliwości jej spichrzenia, przekazują barwnik sąsiadującym keratynocytom, gdzie są endocytowane przez melanofory. Jeden melanocyt utrzymuje połączenie z ok. 36 keranocytami tworząc naskórkową jednostkę melaninową. Posiadają zdolności do podziału mitotycznego a rodzajem ich łagodnej proliferacji są znamiona melanocytowe.

Melanina jest głównym czynnikiem odpowiedzialnym za zabarwienie skóry. Powstaje z aminokwasów: tyrozyny lyb hydroksyfenyloalaniny w złożonym procesie melanogenezy. Może występować w trzech formach: jako eumelanina - barwnik ciemny, brązowoczarny; pheomelanina - barwnik jasny, czerwonożółty lub melaniny trójchromowe- intensywnie czerwone, zbliżone do pheomelanin produkowana w melanocytach - komórkach barwnikowych.

Wytwarzanie melaniny jest procesem obronnym skóry, zapobiega dalszym zniszczenom wywołanym prominiowaniem UV. Melanina pochłania promieniowanie UVA i UVB oraz neutralizuje wolne rodniki.

Rozjaśnianie skóry prowadzi do:

• Wyrównania koloru skóry, poprzez usuwanie miejscowych przebarwień
• Redukcji nadmiernej ilości melaniny, która powstała na skutek ekspozycji na słońce lub związana jest z pewnymi uwarunkowaniami genetycznymi.

Istnieje wiele sposobów rozjaśnienia skóry. Usunięcie nadmiaru melaniny i zahamowanie procesu produkcji nowej to kluczowe elementy tego procesu.